Ty też zadajesz sobie pytanie „jak nauczyć dziecko sikania na nocnik”? Dowiedz się, jak zrobić to skutecznie

Kiedy sadzać dziecko na nocnik?

Wielu rodziców szuka odpowiedzi na pytanie „jak nauczyć dziecko sikania na nocnik”. Zastanawiasz się, kiedy jest najlepszy czas na rozpoczęcie sadzania dziecka na nocniku? Wyrastanie z pieluch i zdobywanie umiejętności samodzielnego korzystania z toalety to dla malucha naturalny proces. Większość dzieci jest gotowa do korzystania z nocnika około 18‒24 miesiąca życia [1]. Ostatecznym czasem, kiedy powinno się oduczyć dziecko od pieluch, jest wiek 32 miesięcy [2].

Opanowanie sztuki korzystania z nocnika wymaga połączenia wielu osobnych umiejętności, a zwłaszcza:

• interpretacji sygnałów dawanych przez ciało,
• rozbierania i ubierania się,
• kontroli nad jelitami i pęcherzem,
• mycia rąk.

Aby rozpocząć naukę sikania do nocnika, dziecko powinno realizować samodzielnie przynajmniej niektóre z nich [3].

Specjaliści są zdania, że razem z upowszechnieniem korzystania z pieluch jednorazowych czas, kiedy sadza się dziecko na nocnik, uległ opóźnieniu. W okresie, gdy nie było takich udogodnień albo stanowiły swego rodzaju rarytas, dzieci dość szybko uczono posługiwania się nocnikiem z praktycznych powodów. Każde siku lub kupa wiązały się nie tylko ze zmianą pieluchy, ale nierzadko też ubrania. Obecnie rodzice nie muszą być aż tak zdeterminowani z uwagi na powszechną dostępność nowoczesnych pieluch i przekonanie, że nauka korzystania z nocnika u starszego dziecka będzie łatwiejsza [4].

Jak długo trwa nauka siusiania na nocnik?

Nauka korzystania z nocnika to ogromna zmiana w życiu dziecka, a w zasadzie całej rodziny. Trening czystości u każdego dziecka przebiega indywidualnie. To, ile zajmie nauka siusiania na nocnik, zależy od wielu czynników, w tym przede wszystkim:

• zaangażowania otoczenia,
• przygotowania – wspólny zakup pierwszego nocnika (warto wiedzieć, że dzieci czują się pewniej, kiedy nocnik stoi na podłodze w miejscu, w którym spędzają dużo czasu) i zaznajomienie się z nocnikiem,
• dojrzałości i samodzielności dziecka – podążanie indywidualnym tempem dziecka jest niezwykle ważne,
• konsekwentnego prowadzenia nauki w atmosferze akceptacji [3, 4].

Zdarza się, że dziecko robi siku na nocniku bez specjalnych oporów, ale niektórym maluchom opanowanie tej umiejętności będzie przychodziło z trudem. Wtedy warto skorzystać ze specjalnych pomocy typu: zachęcający nocnik z melodyjką, bajeczki o tym, jak nauczyć się korzystania z nocnika, zabawki do nauki siusiania, punkty (np. kwiatki / gwiazdki) za każdy sukces. Trening czystości trwa średnio trzy miesiące. Pamiętaj, że dziecko będzie potrzebować pomocy przy załatwianiu potrzeb fizjologicznych nawet do 4–5 roku życia [5].

Kryteria gotowości do nauki korzystania z nocnika

W określeniu, od kiedy sadzać dziecko na nocnik, można kierować się tym, czy dziecko:

• rozumie proste polecenia i wykonuje je,
• jest dumne ze swoich umiejętności,
• naśladuje zaobserwowane u innych zachowania i czynności,
• umie pomóc przy ubieraniu / rozbieraniu się.
• potrafi spokojnie siedzieć i bawić się przez kilka minut,
• interesuje się tym, że inne osoby korzystają z toalety,
• daje znać, kiedy robi siusiu lub kupkę (np. chowa się, kuca, postękuje),
• sygnalizuje, że chce, żeby zmienić mu pieluszkę [1].

Na gotowość dziecka do nauki korzystania z nocnika składają się zatem trzy elementy: gotowość fizyczna, gotowość emocjonalna i umiejętność komunikacji [6].

Jak nauczyć dziecko siusiać na nocnik?

Mamy kilka pomocnych wskazówek:

• wytłumacz, do czego służy nocnik (np. przy pomocy lalki czy misia),
• zachęcaj do chodzenia po domu bez pieluchy,
• dbaj o dużą ilość przyjmowanych płynów ‒ pełny pęcherz ułatwi orientację,
• chwal i bądź cierpliwa / cierpliwy,
• jeśli nie uda się osiągnąć celu w ciągu kilku minut, nie przetrzymuj dziecka dłużej na nocniku,
• nie sadzaj dziecka na nocnik na siłę ‒ pamiętaj, że ma zazwyczaj własne pory, kiedy chce siusiu lub kupkę. Informowanie o chęci skorzystania z nocnika wypracowuj u dziecka, regularnie sadzając je na nocnik: po przebudzeniu, pół godziny po jedzeniu lub piciu, a w ciągu dnia średnio co 2 godziny lub na podstawie obserwacji zachowania dziecka (np. kiedy jest niespokojne, wstaje, siada, przyciąga nogi do siebie, kręci się) [1, 6].

Powodzenia!